Pieśni o Tobie tworzą,
Dzieci je słodko gaworzą,
Książki o Tobie powstają,
Co matki jednym tchem czytają,
Filmy o Tobie kręcą,
Ojcowie już do kin pędzą,
lecz Tobie coś innego się marzy,
Coś, przez co nie zapomną Twej twarzy,
Tak popularność się mierzy,
Gdy z telegraficznej wieży
Głosi wieść: Burger imienia…
Nazwisko Twe już nie do zapomnienia!
Życzę ci więc tej sławy,
Obrońco słusznej sprawy!
Pewien znany duszy śpiewak
Piosnkę taką dzisiaj śpiewa:
„Kotleciku mój malutki
Jaki jesteś dziś kruchutki,
Jakiś tak upokorzony,
Jakoś dziwnie wysmażony,
Nietypowo, bo zarazem
Jesteś kotletem i zrazem.
Dziwnie chrupki,
Dziwnie miałki,
Rozwalony na kawałki.
...Ach, upadłeś aż tak nisko,
Aż objęło cię ognisko.
~Wszystko dobrze zrozumiałem.
(Choć wcale tego nie chciałem).
Teraz wiem i gratuluję,
Lecz jakoś ci nie współczuję,
Jednak triumf Twój obwieszam.
Płaczące niewiasty pocieszam”.
ak legenda głosi stara,
O Pijoku, co browara
chciał się napić chociaż łyka,
Już z radości drży mu grdyka,
Gdy tu nagle, tak znienacka,
Pacnie go w łeb niby macka,
I ogłuszy bohatera,
a w nim wściekłość już się wzbiera,
Lecz tuż za nim biskup stoi,
Ojciec już się niepokoi,
A tu biskup się uśmiecha:
„Co ty Pijok, chcesz mieć pecha?
Wpierw polewaj dla zwierzchnika!”
I już cały strach zanika,
Więc siadają dwaj panowie,
Toastują swoje zdrowie.
Morał tutaj będzie prosty:
Najpierw nalej dla starosty!
