„-I Wy, Pączusie, przeciwko mnie? Byłyście mi przyjaciółmi, najdroższymi memu sercu. Dałem wam miłość, dałem lojalność, oddałem wam cześć! Stawiałem Was zawsze na piedestale, na kryształowym tronie godnym swego właściciela. Byłem niczym wierny sługa, zaślepiony majestatycznym obliczem swojego Władcy. Jak szybko Suweren potrafi odwrócić się przeciwko swojemu wiernemu ludowi. Powiadają, trzymaj swoich przyjaciół blisko, ale jeszcze bliżej trzymaj swoich wrogów. Jak cienka jest granica między miłością a nienawiścią... Teraz to ja zasiadam na ceramicznym tronie i czekam swego końca…”
Puk, puk, puk.
„-Zajęte!”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz